Free download of my book: Short Stories for Young Readers: For Personality Development

For a limited period window, commencing today, the 28th August 2016 till the Saturday, the 3rd September 2016 my last e-book of short stories : SHORT STORIES FOR YOUNG READERS: FOR PERSONALITY DEVELOPMENT is available for free downloading from www.pothi.com. Readers can download this book and enjoy reading. Please remember to give your review of the book.

T. N. Neelakantan
www.tnneelakantan.com
www.neel48.blogspot.com
neelkant16@yahoo.com

5. Our Ladakh Tour – Day 5/6 – Trip to Pangong Lake

11^th August 2016

With great expectations, we were ready to leave for Pangong on the 5^th day morning.

Located at a distance of 180 k.ms from Leh, Pangong is a high-altitude, blue water, salt lake, nearly 134 k.ms long, 20 k.ms of which is under the control of China. A part of the lake falls within the Tibet region. The lake is located at an altitude of 14270 feet. The lake freezes completely during the winter, though the water is saline. The road from Leh to Pangong passes through Chang La (Pass) at a height of 17688 feet, the second highest motorable road in the world. The Border Road Organization builds and maintains the road. As the lake is located in a sensitive and delicate border area between India and China, one can see the presence of army almost everywhere on the way to Pangong. The lake and the surrounding areas have remained the popular destination for shooting several movies, the most talked about being ‘3 Idiots’ and ‘Dil Se.’ The hills around the lake are also home to several wild animals.

Initially, we drove alongside the beautiful Indus River. There is a green village ‘Sakti’, straddled between the hills near Karu. After Karu, the road slopes upward quite steeply, all the way to Chang La. The drive through avalanche prone areas was very thrilling. Much to our surprise, the road was fairly well-laid, barring at a few places. Several small water streams were crisscrossing the road at many places. From Chang La, the road sloped steeply, down to the lake.

There were no restrooms or toilets on the way, except at Chang La;

even there, the maintenance of the toilets was quite awful. We had some working lunch at Durbuk, arranged by Thomas Cook.

Everywhere, we saw signboards that said “JULLEY”, which meant ‘namasthe.’ We also greeted “Julley, Julley” to several onlookers and other passing vehicles, finding some entertainment for ourselves in the process.

Before we reached the lake, we stopped over at one of the most scenic stream-side to take pictures.

As we finally descended to the lake, we could see the blue water lake from the heights.

As the road was quite narrow, we couldn’t stop the vehicle to take pictures.

When we reached the lake, there was a gale (wind) blowing from the hills across the lake. There were no permanent structures around the lake. The gale threatened to blow off the temporary structures of several restaurants and tea shops. However, there was no damage.

We ran to the lake as we feared it could start raining anytime. All restaurants claimed ownership to the “3 Idiots” name. Such was the craze about the movie. A decent picture hoarding depicted Kareena Kapoor riding a scooter.

Suddenly, it started raining, and we ran back to the restaurants for shelter. But the rain didn’t last long, and the sun shone brightly once again.

Several adventurous young tourists had arrived at the lake, hiring motorbikes from Leh. We saw several motorcyclists on the way to Nubra valley too.

Yaseen drove along the uneven, pebbled lakeshore to reach the point where the “3 Idiots” movie was shot. As it was still raining and as we hadn’t carried any wind-cheater, we couldn’t get out of the vehicle. From there, another rough drive through another rough stretch of gravel path took us to our camping site.

Our stay arrangement for the night was in the tents. There were several tents at an elevation, on the banks of the lake. There was a semi-permanent structure which served as the dining room. The tents were very elegant. Arrangements inside the tent were luxurious, by any standard, in that remote place. As our baggage went inside the tent, we suddenly noticed that two beautiful rainbows had appeared in the sky.

With the hill in the background, and water reflecting the lights of different shades, it was a mesmerizing scene. We hurdled down an irregular, sloping path from our tent all the way to the lake’s waters, where several tourists had gathered.  

The dinner was fabulous, considering the fact that the provision materials reach them only once in three days from Leh. Soup, dhal, vegetable, fulka rotti, pappad and salad. There was no permanent electric power connection to the tents, and they were lighted only by generators. As the generators were switched off around 11 in the night, all the lights too went off in the tents till the next morning. We had a comfortable sleep in the tent. Much to our relief, it was only moderately cold inside the tent during the night.

I got up as usual at 05.30, the next morning. The ambiance outside the tent was spectacular. 

Early morning sun’s light was deflected by the hills onto the water in the lake. The atmosphere was serene, pure, quiet and soothing. Hot tea was available in the dining room. The tent had a restroom attached. They even provided hot water at the tent to those who needed. Hot and delicious poori and aloo subji were served for breakfast.

We were reluctant to leave Pangong and its serenity. Yet, we knew we had to leave.

On our way back, we stopped at a few places to take pictures and to watch the wildlife – yak, marmot, mountain goats etc. There was a big convoy of army vehicles waiting at Chang La and we managed to pass over them to reach Leh. After finishing our lunch on the way back – some tasty prantas in a Punjabi restaurant – we reached back our hotel, after a brief visit to the school where the "3 Idiots" movie was shot, to take rest for the rest of the day. 

In the evening, we went to the market, had some nice masala chai from a Punjabi restaurant, did some window shopping and returned back to the hotel. The night dinner was again different and tasty. The next day wasn’t supposed to be a heavy day, and so, we ate well and went to bed.

                                                                                                …                                        ... sorry, one final episode remains.

2. நாள் 2: லடாக் சுற்றுப் பயணம் - புத்த மடங்கள், அரண்மனைகள் பார்வையிடல்

08.08.16

டிரைவர் யாசீன் அன்று காலை  சரியாக 9 மணிக்கு தன்னுடைய டோயோட்டா காருடன் ஹோட்டல் வாசலில் வன்து நின்றார். முதல் நாளிலிருந்தே யாசீன் எங்களுடன் மிகவும் தோழமையுடன் பழகத் தொடங்கிவிட்டார். இளமையானவர். துடிப்பானவர். எப்பொழுதும் ஒரு புன்சிரிப்புடன் காணப்படுவார்.  இனிமையாகப் பழகக்கூடிய சுபாவம் உள்ளவராகத் தெரிந்தார். லடாக்கைச் சேர்ந்தவர். 7-8 ஆண்டுகளாக ஒரு உள்ளூர் சுற்றுலாக் கம்பெனியில் வேலை பார்த்து வருகிறார். லடாக் மலைப் பகுதிகளில் டோயோட்டா காரையே பெரும்பாலும் பயன்படுத்துகின்றனர். மலைப் பகுதிகளில் தினமும் கார் ஓட்டும் வேலை எவ்வளவு கடினமானது என்பதை எங்கள் சுற்றுலாவின் இறுதியில்தான் நாங்கள் முழுவதுமாக உணர்ந்தோம்.

அன்று காலை உணவு ‘மெனு’வில் ப்ரெட் பக்கோடாவுக்கு பதிலாக கட்லெட். மிகவும் சுவையாகவே இருந்தது. இருந்தும், ஏற்கெனவே சொன்னபடி  நாக்கைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு அரை வயிற்றுக்கே உண்டோம். உடலில் தண்ணீர் வறட்சி (DEHYDRATION) உண்டாகும் அபாயம் இருந்ததால் எங்கு சென்றாலும் தண்ணீர் பாட்டிலை சுமந்துகொண்டே சென்றோம். அன்று பல புத்த விஹாரங்களுக்கு செல்லவேண்டியிருந்ததால் மலையேற வேண்டியிருக்கும். அரை வயிறு காலியாக இருந்தது அன்று நல்லதாகப் போய்விட்டது.

அன்று நாங்கள் முதலில் சென்றது லடாக்கிலேயே மிகப் பெரிய ‘திக்சே’ புத்த விஹாரம். திபெத் மொழியில் கோம்பா (GOMPA) என்றழைக்கிறார்கள். லே-யிலிருந்து சுமார் 19 கி.மி. தொலைவில் அமைந்திருக்கிறது. 15-ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டு, பின்பு பல கட்டங்களாக புதுப்பிக்கப்பட்டு விரிவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. 11800 அடி உயரத்தில் ஒரு குன்றின் உச்சியில் அமைந்துள்ள இந்த விஹாரம் 12 அடுக்குகளாக கட்டப்பட்டுள்ளது. புத்த மதத்துக்கே உரியதான ஸ்தூபங்கள், சிலைகள், சுவரில் மாட்டப்படக் கூடிய வர்ண ஓவியங்கள், வீர வாள்கள், தங்க்கா (THANKA) என்ற வகைப்பட்ட பௌத்த துறவிகளால் கான்வாஸ் திரைகளில் வரையப்பட்ட ஓவியங்கள், இப்படி பலவற்றை இந்த விஹாரத்தில் காணலாம்.  திபெத்தில் இருக்கும் லாசா விஹாரத்தையொட்டி இந்த திக்சே விஹாரம் அமைந்திருப்பதாக நான் வலையில் படித்திருக்கிறேன். 1970-ல் 14-ஆவது தலாய் லாமாவின் வருகையை கௌரவிப்பதற்காக கட்டப்பட்ட இரண்டு அடுக்கு மாடிகளை நிரப்பிய 49 அடி உயரமுள்ள மைத்திரேயாவின் சிலை இந்த விஹாரத்தில் மிக முக்கியமானது. இந்த விஹாரத்தில்  நுழைவுக்கட்டணம் உண்டு. ஒரு நபருக்கு முப்பது ரூபாய். திக்சே விஹாரத்தின் அழகையும் பிரம்மாண்டத்தையும் இணைக்கப்பட்டிருக்கும் படங்களில் கண்டு மகிழலாம்.

            நாங்கள் லடாக் சென்றிருந்தபோது லே-யைச் சுற்றியுள்ள சிந்து நதிப் பள்ளத்தாக்கு முழுவதிலுமே செப்டம்பர் மாதம் நடக்க இருக்கும் ஹிமாலயன் கும்பமேளாவுக்காக தயார் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். 12 ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை நடக்க இருக்கும் இந்த மேளா ஒரு மாத காலம் வரை சிறப்பாக நடைபெறும் என்று கேள்விப்பட்டேன். பல புத்த விஹாரங்களிலும் அதை ஒட்டிய கட்டிடங்களிலும் புதியதாக வர்ணம் பூசப்பட்டும், வர்ணக் கொடிகள் அங்கங்கே பறக்கவிடப்பட்டும், வருகை தர இருக்கும் மத குருமார்களுக்கு வரவேற்பு வளைவுகள் அமைக்கப்பட்டும் கோலாகலமாகக் காணப்பட்டன.  

திக்சே விஹாரத்திலிருந்து லே திரும்பும் வழியில் ஷே (SHEY) அரண்மனை மற்றும் அதையொட்டிய புத்த விஹாரத்தில்  இறங்கினோம். இங்கும் விஹாரம் ஒரு உயர்ந்த குன்றின் மேல் அமைந்திருந்தது. மேல் நோக்கிய வாட்டமான ஒரு பாதை வழியே சென்று மேலும் பல படிக்கட்டுக்கள் வழியாக ஏறி விஹாரத்தை அடைய வேண்டியிருந்தது. சரித்திர காலத்தில் ஷே லடாக்கின் கோடைகாலத் தலைநகராக இருந்திருக்கிறது. டெல்டான் நாங்கியால் என்ற மன்னர் காலத்தில் 1655-ல் முதலில் கட்டப்பட்டிருக்கிறது. இன்று ஒரு புராதனச் சின்னமாக மிகவும் பாழடைந்து காணப்படுகிறது. தாமிரத்திலும், தங்கத் தகடுகளிலும்  செய்யப்பட்ட பிரம்மாண்ட சாக்யமுனி புத்தாவின் சிலை இங்கே முக்கியமானது. சாக்ய நாட்டின் தலைநகரான கபிலவஸ்துவின் மலையடிவாரத்தில் வசித்து வந்த மக்களுக்கு ஒரு குருவாக புத்தர் இருந்ததால் அவருக்கு சாக்யமுனி புத்தா என்ற பெயரும் வந்திருக்கிறது. மிகப் பழமையாக இருந்தாலும் கண்டிப்பாக பார்க்க வேண்டிய அழகான இடம். இங்கே கொடுக்கப்பட்டுள்ள படங்களைப் பார்த்து நீங்களே தெரிந்துகொள்ளுங்களேன்.

ஷே விஹாரத்திலிருந்து லே அரண்மனைக்குச் சென்றோம். சூரியன் கடுமையாக எங்களை வாட்டிக்கொண்டிருந்தான். கண்கள் கூசும் அளவு எங்கு பார்த்தாலும் பளிச்சென்று சூரிய வெளிச்சம். மேலும், மலைப் பாறைகளின் மீது சூரிய வெளிச்சம் பட்டு பிரதிபலித்ததால் கண்களுக்கு குளுமைக் கண்ணாடியில்லாமல் எதையுமே பார்க்கமுடியவில்லை.  

லே நகரத்தினுள்ளேயே ஒரு குன்றின் மேல் அமைந்திருக்கும் இந்த மாளிகை 17-ஆம் நூற்றாண்டில் செங்கே நாங்கியால் என்ற மன்னரால் கட்டப்பட்டது. ஒன்பது அடுக்குகளைக் கொண்டது. காஷ்மீரத்தின் டோக்ரா மன்னர்கள் லடாக்கை 19-ஆம் நூற்றாண்டில் கைப்பற்றியபோது, நாங்கியால் அரச குடும்பம் லே மாளிகையைக் காலி செய்துகொண்டு ஸ்டோக் என்ற இடத்தில் இன்னொரு மாளிகைக்கு குடி புகுந்தது. இப்பொழுது இந்த மாளிகை மத்திய அரசின் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் கட்டுப்பாட்டில் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது. இங்கே 15 ருபாய் நுழைவுக் கட்டணம் உண்டு.  என் மனைவி மூன்றாம் தட்டிலேயே  நின்று விட்டாலும், நான் மட்டும் எட்டாம் தட்டு வரை பல குறுகிய படிகளின் வழியே மேலெ ஏறிச்சென்று பரந்த லே நகரத்தின் காட்சியை கண்டுவிட்டு வந்தேன்.  9-ஆம் தட்டுக்குப் போகும் வழி தெரியவில்லை.

திபெத்தின் தங்க்கா வகை ஓவியத்தைப் பற்றி விசேஷமாகச் சொல்லவேண்டும். இவை கைகளால் துணிகளில் வரையப்பட்ட பல வண்ண ஓவியங்கள். நுண்ணிய வடிவமைப்புகளைக் கொண்டது.  பிரகாசமானதும், ரம்மியமானதுமான வர்ணங்களையும் கொண்டது புத்த துறவிகள் இந்த ஓவியங்களை மிகப் பொறுமையுடன் வரைகிறார்கள்.  இதற்கான வண்ணக்கலவை விலை மதிப்புள்ள வர்ணக் கற்களை பொடி செய்து தயாரிக்கப்படுவதால்  ஓவியங்கள் நீண்ட காலங்களுக்கு கெட்டுப்போவதில்லை. புத்த விஹாரங்களில் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு வரையப்பட்ட ஓவியங்கள் காட்சிப் பொருளாக தொங்கவிடப்பட்டிருக்கின்றன.  பழமையாக இல்லாவிட்டால் கூட, மார்க்கெட்டில் இந்த ஓவியங்களுக்கு எக்கச்சக்க விலை.  ஒரு சிறிய 9 x 9” அளவுடைய ஓவியத்தை 1200 ரூபாய்க்கு வாங்கினேன்.  கொஞ்சம் பெரிய படங்கள் 20 – 25 ஆயிரம் ரூபாய் கூட விலை சொன்னார்கள்.  நிறைய பேரம் பேச வேண்டியிருந்தாலும் சொல்லி வைத்தாற்போல எல்லா வணிகர்களும் ஒரு விலைக்கு மேல் குறைப்பதில்லை.

இந்த ஓவியங்களைத் தவிர, லே-யின் பல கடைகளிலும் வெண்கலத்தினாலான பலவித உருவச் சிலைகளையும் – முக்கியமாக புத்தருடைய சிறிய சிலைகள் - பாத்திரங்களையும், மணிகளையும், அரிய பலவித வர்ணக் கற்களாலான மாலைகளையும் விற்கிறார்கள். இவை பொதுவாக நேபாலிலிருந்தும், திபெத்திலிருந்தும் வருவதாகக் கேள்விப்பட்டேன்.  அவை தவிர காஷ்மீரத்திலிருந்து பஷ்மினா தரைவிரிப்புகள், மேல் அங்கிகள், ஷால்கள், பல கைவினைப் பொருட்களும் கிடைக்கின்றன. லடாக்கின் சுற்றுலா சீசன் 4-5 மாதங்கள்தான் என்பதாலோ என்னவோ, எல்லா பொருட்களுக்கும் யானை விலை, குதிரை விலை சொல்கிறார்கள்.

ஒரு குறிப்பிட்ட மணி எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. வெண்கலக் கிண்ணம் போலத் தோற்றமளிக்கும் ஒரு மணி. திறந்த உள்ளங்கையில் இதை வைத்துக்கொண்டு ஒரு சிறிய உருண்டைக் கட்டையினால் வெளியே ஒரு தட்டு தட்டி, மெதுவாக அந்தக் கட்டையை அந்தக் கிண்ணத்தின் வெளி விளிம்பின் மேல் உரசிக்கொண்டு சுற்றினால் ‘ஓம்’ என்ற ஓசை மிகத் துல்லியமாக வெகு நேரம் கேட்கும். இந்த மணியை பல புத்த விஹாரங்களிலும் காணலாம். ஒரு 3” அகலம் கொண்ட ஒரு சின்னக் கிண்ணத்துக்கு விலை 800 ரூபாய்க்கு மேல்.  

திருநெல்வேலியில் நான் சிறுவனாக வளர்ந்து வந்த காலத்தில் ஏதோ ஒரு மாதத்தில் (எந்த மாதம் என்று ஞாபகமில்லை) வெள்ளையுடை அணிந்தும் தலையில் சிகப்பு அங்கியை ஒரு தொப்பி போலச் சுற்றிக்கொண்டும் வீடு வீடாக ஒருவர் வாசலில் வந்து நிற்பார். அவர் ஒரு கையில் ஒரு பெரிய வெண்கல மணியை வைத்திருப்பார். இன்னொரு கையில் ஒரு நீளக் கம்பை வைத்திருப்பார். அந்தக் கம்பால் அந்த மணியை ஒரு சிறிய தட்டு தட்டி, அந்த கம்பை மணியின் விளிம்பில் வைத்துச் சுற்றுவார். கணீரென்று ‘ஓம்’ என்ற சத்தம் நெடு நேரம் வரும். ஆச்சரியமாக பார்த்துக்கொண்டிருப்போம். அந்த ஞாபகம் வந்தது. நீங்களும் அவரை சந்தித்திருக்கலாம்.

மூன்று குன்றுகளின் மீது ஏறி முடித்த நாங்கள் எல்லோருமே மிகவும் களைத்துப் போய்விட்டோம். மேலும் சூரியன் கொதித்துக்கொண்டிருந்தான். மதியம் மணி இரண்டு. அதோடு போதும் என்று நிறுத்திவிட்டு மார்க்கெட்டில் ஒரு ஹோட்டலில் சாப்பிட்டுவிட்டு ஹோட்டல் அறைக்கு வந்து நன்றாகத் தூங்கினோம்.  அன்று மாலை எங்களுக்கு வெளியே செல்லும் ஏற்பாடு எதுவுமில்லை. பாக்கியிருந்த ஷாந்தி ஸ்தூபத்துக்கு அழைத்துப் போக யாசீன் தயாராக இருந்தார். ஆனால், நாங்கள் யாரும் தயார் நிலையில் இல்லை. நான் மட்டும் மாலை வேளையில் மார்க்கெட்டை சுற்றி வந்தேன்.  

இரவு உணவில் சூப், தால், காய்கறிகள், சாதம், சப்பாத்தி, சலாட் பச்சைக் காய்கறிகள், பொரிக்கப்பட்ட அப்பளம், குலோப் ஜாமுன் என்று அசத்தினார்கள். நாக்கில் நீர் சுரந்தது. இருந்தும் அடுத்த நாள் அதிக எதிர்பார்ப்புடன் காத்திருந்த நூப்ரா பள்ளத்தாக்குக்கு உலகிலேயே மிக அதிக உயரத்தில் வாகனங்கள் செல்ல வசதியுள்ள பாதை வழியாக 18380 அடி உயரத்திலிருந்த கார்டங் லா (கணவாய்) வழியாக நீண்ட கார் பயணம் செல்லவேண்டும் என்பதை நினைவில் வைத்துக்கொண்டு அளவோடு சாப்பிட்டு இரவு தூங்கப் போய்விட்டோம்.

                                                                        … தொடரும்

4. Day 3 & 4 - Our Ladakh tour – Visit to Nubra Valley

09.08.16

That day, we were to visit Nubra valley. 

Nubra is situated at around 150 k.ms, away from Leh, and the valley separates Ladakh and Karakoram Himalayan ranges. The valley is formed by the meeting of Shyok river (a tributary of Indus River) and Siachen river. Nubra is located at an altitude of about 10000 feet above MSL, and the main access to the valley is through Khardung La (Pass), at a height of a little over 18000 feet above MSL, the highest motorable road in the world. I understand that in Tibetan language La means Pass. The several-kilo-meters-long Hunder sand dunes, a little beyond Diskit town is a popular tourist destination. The bacterial camel (with two humps on its back) rides are very popular among the tourists. They charge Rs.200 for a fifteen-minute ride. 

The entire drive along the hills to Khardung La and then to Nubra was very exciting, passing through some of the amazing canyon formations in the valley, Shyok River flowing at a distance at the bottom of the hills. (We promptly remembered the Grand Canyon in the State of Arizona in the USA and the Colorado River, beneath.) 

There is an imposing monastery on the top of a hill at Diskit, the main town of Nubra valley; the 32-meter tall statue of Maitreya Buddha Statue on top of the monastery could be seen from long distances. We couldn’t visit the hot springs located Panamik, at a distance of about 2-hour drive from Nubra. The Indo-Pakistan border along the Shyok River at Balti (of Gilgit-Baltistan) is not very far from Nubra.

The road to Nubra up the hills is fairly well maintained except a 25-30 km stretch which was under rebuilding. But that short stretch of road nearly broke our back, and that answered for our declining to visit the hot spring the next day.

We were to stay to in a tent along the river bed, with only some minimum facility at Desert Himalaya Camp. So, we were really thrilled at the idea; at least, this was the first ever time we were supposed to be staying in a tent, overnight. When we reached the tents, we were completely bowled over by the elegance of the tents, the comforts inside, the ambience, the surroundings, the quietness, the silent dark night, the star-studded sky during the night, the fabulous food and to cap it all, the campfire at night – all in a remote and desolate place. We thoroughly enjoyed the place. For whatever reason, the Camp gave me and my wife a Luxury tent, and the stay was very pleasurable. I only felt, probably, we should have spent at least 2 to 3 days here, using it as an occasion for a retreat – no phones, no internet, no contact with people, and all to ourselves. We found a number of Westerners camping at the place. I heard that the normal tariff for the rent is in the range of Rs.7300 to 8000 a day – definitely, not a place for Aam Aadmis.

The next day morning, we left the place reluctantly, back to Leh. I had some low-back pain for the rest of the day. With rest and medication, it became alright, and I was ready for the next most adventurous trip to Pangong. In the evening, I roamed around the market, scouting to buy some Thanka painting and decorative wall hangings that were believed to bring luck to homes.

                                            ... to be continued    

... Await the final part...visit to Pangong...blue, salt water lake