11.03.2021 வேளாண்மை மேம்பாட்டில் என்னுடைய பங்கு

 11.03.2021 வேளாண்மை மேம்பாட்டில் என்னுடைய பங்கு

நேற்று முகநூலில் யாரோ ஒருவரின் பக்கத்தில் மத்திய அமைச்சர் திரு கட்கரி அவர்கள் சிறு, குறு தொழில்களின் வளர்ச்சிக்காக அவர் எடுத்த ஒரு சில முயற்சிகளை பாராளுமன்றத்தில் விவரித்துக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்தேன். வித்தியாசமாக யோசித்துப் பார்த்தால் பல நேரங்களில் பல சாதனைகளைச் செய்யலாம் என்பதை அமைச்சருடைய பேச்சு எனக்கு நினைவூட்டியது. ஹிந்தியில் அமைச்சர் பேசியது, வார்த்தைக்கு வார்த்தை எனக்குப் புரியாவிட்டாலும், மிகவும் சுவாரசியமாக இருந்தது. ஆனால், அவரது முழுப் பேச்சையும் கேட்பதற்குள் நான் அப்படியே தூங்கிவிட்டேன். தூங்கி விழித்த பிறகு ஏனோ அந்த வீடியோ எனக்கு மீண்டும் கிடைக்கவில்லை.

என்னுடைய நினைவுகள் என்னுடைய ஒரு முக்கியமான பழைய அனுபவத்துக்கு ஓடிச் சென்றன.

1986-87-ஆம் ஆண்டு

நான் கௌஹாத்தியில் ஒரு பொதுத்துறை வங்கியில் பிராந்திய மேலாளராக அசாம் மற்றும் வடக்கு வங்காளம் பகுதியில் இருந்த சுமார் 22 கிளைகளுக்கு பொறுப்பாளராக இருந்த சமயம்.

அதே நேரத்தில் கௌஹாத்தியை தலைமையிடமாகக் கொண்டு நெராமேக் (NERAMAC – NORTHEASTERN REGIONAL AGRICULTURAL MARKETING CORPORATION) என்ற மத்திய அரசாங்கத்தின் ஒரு புதிய நிறுவனத்துக்கு கேரளாவைச் சேர்ந்த ஒருவர் தலைவராகவும் மேலாண் இயக்குனராகவும் பதவியேற்றார். அவர் பதவியேற்ற ஒரு சில வாரங்களிலேயே எனக்கு அவருடன் தொடர்பு ஏற்பட்டது. இருவருக்கும் விரைவில் நல்ல புரிதலும் ஏற்பட்டது. எங்கள் வங்கியிலே நெராமாக்கின் கணக்கும் துவக்கப்பட்டது. எங்கள் கௌஹாத்தி கிளை மேலாளரும் ஒரு கேரளாக்காரர். அதனால், அவருக்கும் அந்த அதிகாரியுடன் நல்ல தொடர்பும் நட்பும் ஏற்பட்டு விட்டது. எங்கள் கௌஹாத்தி கிளையின் மிகப் பெரிய கணக்காக நெராமேக்கின் கணக்கு இருந்தது மற்ற பல வங்கிகளுக்குப் பொறாமையாக இருந்தது.

நெராமேக்கின் முக்கியமான குறிக்கோள் வடகிழக்கு மானிலங்களின் வேளாண் விளைபொருட்களுக்கு நல்ல ஒரு சந்தையை உருவாக்கிக் கொடுப்பது. வடகிழக்கு மானிலங்கள் பொதுவாக நீர்வளம் நிறைந்த ஒரு பகுதி. அங்கே எது போட்டாலும் தானாக விளையும் என்ற நிலை. பொருளாதாரத்தில் மிகவும் பின் தங்கிய பகுதி. பெரும்பாலானவர்கள் வறுமைக் கோட்டுக்குக் கீழே இருக்கும் விவசாயிகள், கூலி வேலையாட்கள். அவர்களில் பலர் வங்க தேசத்திலிருந்து ஓடி வந்த அகதிகள். அவர்களின் விவசாய உற்பத்திப் பொருட்களை பல இடைத்தரகர்கள் அடிமாட்டு விலைக்கு வாங்கிக்கொண்டு பெரிய சந்தையில் பல மடங்கு அதிக விலையில் விற்று வந்தனர்.

உதாரணத்துக்கு, அன்றைய நிலைமையில் …

அசாமின் டின்சுகியாவில் ஆரஞ்சுத் தோட்டங்களில் ஒரு ஆரஞ்சுப்பழம் சுமார் 20 அல்லது 30 பைசா. அதே ஆரஞ்சு அசாம் தலை நகரில் 2 ரூபாய்.

திரிபுராவில் ஒரு கிலோ இஞ்சி சுமார் 50 பைசா. பெரிய நகரங்களில் 2 அல்லது மூன்று ரூபாய். அதே போல தேங்காய் ஒன்றுக்கு 50 பைசா. நகரங்களில் 2 ரூபாய்.

அசாமின் வடகோடியில் திக்பாய் என்ற இடத்தில் தேயிலைத் தோட்டங்களில் தேயிலை சீசன் முடிவடைந்த நிலையில் வெறும் களையாக வளரும் சிட்ரனெலா புல்லிலிருந்து எடுக்கப்படும் எண்ணெய் அங்கே கிலோவுக்கும் 20 அல்லது முப்பது ரூபாய். அதே சிட்ரனெலா எண்ணெயை மும்பையில் பெரிய பெரிய நிறுவனங்கள் சுமார் 200 ரூபாய்க்கு இடைத் தரகர்களிடமிருந்து வாங்கி வந்தனர்.

இப்படிப் பல.

அதனால் விவசாயிகளுக்கு அவர்கள் நிலத்தின் விளைச்சலுக்குச் சரியான விலை கிடைக்காத நிலையிலும், இடைத்தரகர்களிடமிருந்து பெற்றுக் கொண்ட தொடர் கடன்களால் திருப்பிக் கொடுக்க முடியாத நிலையில் இடைத்தரகர்கள் சொல்லும் விலைக்கு தங்கள் விளைபொருட்களை விற்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தனர்.

தகாத இந்த உறவுமுறையை மாற்ற வேண்டும் என்று நெராமேக்கின் மேலாண் இயக்குனர் விரும்பினார். “உங்கள் வங்கி எப்படி இதற்கு உதவி செய்ய முடியும்?” என்று கேட்டார். அதிர்ஷ்ட வசமாக எங்கள் கௌஹாத்தி மேலாளர் வேளாண் கல்வியில் ஒரு பட்டதாரி. என்ன செய்யலாம் என்பதை நானும் கௌஹாத்தி வங்கி மேலாளரும் பல முறை விவாதித்து ஒரு திட்டத்தை நெராமேக் இயக்குனரிடம் விவரித்தோம்.

அதன்படி …

1.     முதலில் திக்பாயில் கிடைக்கும் சிட்ரனெலா எண்ணெய் விவகாரத்தை எடுத்துக் கொள்வது.

2.     நெராமேக் நிறுவனம் அங்கேயுள்ள விவசாயிகளிடமிருந்து சிட்ரனெலா எண்ணையை கிலோவுக்கு சுமார் 50-60-க்கு வாங்கிக்கொள்ள வேண்டியது. அதை அவர்களே மும்பைக்கு எடுத்துச் சென்று சந்தை விலைக்கு விற்றுக்கொள்ள வேண்டியது.

3.     எண்ணெய் கொள்முதலை திக்பாய்க்கு அருகேயுள்ள கிராமங்களுக்கே சென்று செய்வது. விலைக்கான தொகையை அங்கேயே எங்கள் வங்கி அதிகாரிகள் மூலம் வினியோகித்து விடுவது. இதைத்தான் இடைத்தரகர்களும் செய்து வந்தார்கள். மேலும், அந்தக் காலத்தில் ஒரு வங்கிக் கிளைக்கும் இன்னொரு கிளைக்கும் வெகுதூரம் செல்ல வேண்டிய நிலை இருந்ததால் விவசாயிகளால் தங்கள் வேலையை விட்டு விட்டு பணத்துக்காக அலைய முடியாது. போக்குவரத்து வசதிகளும் மிகக் குறைவு.

4.     நெராமேக் நிறுவனத்துக்கு சிட்ரனெலா எண்ணெயை விற்கும் விவசாயிகளுக்கு ஒவ்வொருவரின் உற்பத்தி செய்யும் அளவைப் பொருத்து 5 முதல் 10 ஆயிரம் வரை எங்கள் வங்கி குறைந்த வட்டியில் கடன் கொடுத்து அவர்களை இடைத்தரகர்களின் கடனிலிருந்து மீட்டு விடுவது. ஒவ்வொரு முறை சிட்ரனெலா எண்ணெய் நெராமேக் நிறுவனத்துக்கு விற்கும்போது அந்தப் பணத்திலிருந்து ஒரு சிறிய தொகையை வங்கிக் கடனுக்காக கழித்துக் கொள்வது.

5.     விவசாயி, எங்கள் வங்கி, நெராமாக் நிறுவனம் மூவரும் இதற்கான ஒரு ஒப்பந்தத்தை ஏற்படுத்திக்கொள்வது.

6.     இந்தத் திட்டத்தில் பயன்பெறும் ஒவ்வொரு விவசாயிக்கும் எங்கள் திக்பாய் கிளையில் கணக்கு திறந்து கொடுப்பது. வாரத்தில் ஒரு நாள் எங்கள் வங்கி ஊழியர்களே அந்த கிராமத்துக்குச் சென்று அந்த விவசாயிகளின் வங்கித் தேவைகளை நிறைவேற்றி வைப்பது.

7.     பரீட்சார்த்தமாக திக்பாய் அருகே ஒரே ஒரு கிராமத்தில் முயற்சி செய்து பார்ப்பது.

நெராமேக் மேலாண் இயக்குனருக்கு எங்கள் திட்டம் மிகவும் பிடித்துப்போய் விட்டது. உடனே செயல்படுத்த விரும்பினார்.

இந்த இடத்தில், வடகிழக்கு மானிலங்களின் அன்றைய நிலையைப் பற்றிக் கொஞ்சம் சொல்ல வேண்டும். குறிப்பாக அசாமில்.

1985-86-காலங்களில்தான் அசாமில் தீவிரவாதத்தையும் பிரிவினைவாதத்தையும் ஒடுக்குவதற்கு, அன்றைய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி அவர்கள் ‘ஆசு’ (AASU) என்ற அசாம் மாணவர்களின் இயக்கத்தோடு ஒரு புரிதல் ஒப்பந்தம் செய்துகொண்டு பொதுத் தேர்தலை நடத்தினார். ‘ஆசு’ என்ற இயக்கம் அசாம் கண பரிஷத் என்ற அரசியல் கட்சியாக மாறி அசாமில் ஆட்சியைப் பிடித்திருந்தது. ஆட்சியில் இருந்த காங்கிரஸ் கட்சி தோல்வியடைந்தது. இருந்தும், பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி வடகிழக்கு மானிலங்களின் வளர்ச்சிக்காக பல புதிய திட்டங்களை அறிவித்து, தேர்தலில் தோல்வியுற்றாலும் எதிர்கட்சியால் ஆட்சி செய்யப்பட்ட அசாம் அரசுக்குப் பலவிதங்களிலும் உதவி புரியத் தயாராக இருந்தார். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அசாமில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அமைதி திரும்பிக் கொண்டிருந்தது.

அப்படிப்பட்ட பதட்டமான சூழ்னிலைகளில் ஒவ்வொரு முறையும் வங்கி அதிகாரிகள் கையில் நிறைய பணத்தை எடுத்துக்கொண்டு   நெராமேக் அதிகாரிகளுடன் எளிதில் அணுக முடியாத, தொலைவிலுள்ள சிறிய கிராமங்களுக்குச் சென்று விவசாயிகள் கையில் ஒப்படைப்பது என்பது மிகவும் ஆபத்தாக கருதப்பட்ட சமயம் அது. இந்த பொறுப்பை நெராமக் அதிகாரிகளிடம் ஒப்படைப்பது வங்கிகளின் விதிமுறைக்கு மீறியது.

இருந்தும், இந்தத் திட்டத்துக்கு கௌஹாத்தி மற்றும் திக்பாய் கிளை மேலாளர்களிடம் கலந்தாலோசித்து, வங்கி ஊழியர்களின் யூனியனிடமும் சம்மதம் பெற்று ஒத்துக்கொண்டேன்.

நெராமேக் அதிகாரிகள் மூலம் நாங்கள் செல்ல இருந்த கிராமத்து மக்களுக்கு முன் கூட்டியே தகவல் தெரிவிக்கப்பட்டது.

நெராமக் மேலாண் இயக்குனர் அசாம் அரசின் காவல்துறையுடன் பேசி எங்கள் எல்லோருக்கும் பாதுகாப்புக்கு ஏற்பாடு செய்தார்.

நாங்கள் நிச்சயித்திருந்த தேதியன்று அதிகாலையிலேயே கௌஹாத்தியிலிருந்து காரில் நான், கௌஹாத்தி கிளை மேலாளர், நெராமக் மேலாண் அதிகாரி மூவரும் திக்பாய் நோக்கி கிளம்பினோம். எங்களுக்கு முன்னேயே நெராமேக்கின் வேறு பல அதிகாரிகள் திக்பாய்க்கு சென்று விட்டார்கள்.

நாங்கள் கிளம்புவதற்கு முந்தின நாள் எனக்கு அலுவலகத்தில் யாரிடமிருந்தோ ஃபோன் வந்தது. எங்களின் முயற்சி மிக ஆபத்தானது. அதனால் அதனை கைவிட வேண்டும் என்றும் அதையும் மீறினால் நடப்பதற்கு யாரும் பொறுப்பேற்க மாட்டார்கள் என்றும் ஃபோனில் பேசிய ஒரு குரல் எனக்குத் தெரிவித்தது. நெராமேக் மேலாண் அதிகாரிக்கு உடனேயே ஃபோன் செய்து இதைச் சொன்னேன். “எனக்கும் அப்படி ஒரு ஃபோன் கால் வந்தது. கவலைப்படாதீர்கள். தேவையான பாதுகாப்புக்கு நான் ஏற்பாடு செய்து விட்டேன். இதெல்லாமே அந்த இடைத்தரகர்கள் செய்யும் நாசகார வேலைதான்.” என்று என்னை சமாதானப் படுத்தினார்.

இருந்தும் எங்களுக்குக் கொஞ்சம் நடுக்கம்தான். ஏனென்றால், அந்த சமயங்களில் ஒரு சில வங்கிக் கிளைகள் தீவிரவாதிகளால் கொள்ளையடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. கௌஹாத்தியில் என் அலுவலகத்துக்கு எதிரேயே இருந்த யூ. கோ வங்கியின் மேலாளர் பட்டப் பகலில் அலுவலகத்தில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே இந்தக் கொள்ளைக்கு பலியாகியிருக்கிறார்.

ஒரு மாதிரியாக துணிச்சலை வரவழைத்துக்கொண்டு கிளம்பிய நாங்கள் எங்கள் திக்பாய் கிளை சென்றடைந்து அங்கிருந்து தேவையான பணத்தையும் எடுத்துக்கொண்டு நாங்கள் நிச்சயித்திருந்த கிராமத்தை நோக்கி முன்னும் பின்னும் போலீஸ் படையுடனும் நெராமேக்கின் மற்ற அதிகாரிகள் மற்ற ஜீப் போன்ற வண்டிகளிலும் வர அணி வகுத்துச் சென்றோம்.

கிராமத்தில் நுழைந்து விட்டோம் என்று எங்களுக்குத் தெரிந்தது. நுழையும் இடத்தில் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக சிட்ரனெலா எண்ணெய் எடுக்கும் கச்சா இயந்திரங்கள் கண்ணில் தென்பட்டன. முன்னால் சென்ற நெராமக் வாகனத்தில் ஒலிபெருக்கி மூலமாக எங்கள் திட்டத்தைப் பற்றிய அறிவிப்பு செய்துகொண்டே சென்றது. ஒரு சிறிய டிரக்கில் சிட்ரனெலா எண்ணையை சேகரிக்க இரண்டு மூன்று பெரிய டிரம்கள் வைக்கப்பட்டு எங்களுடனேயே வந்து கொண்டிருந்தது.

கிராமத்தின் மையமான இடத்துக்கு வந்து விட்டோம். கிராம அதிகாரியும் எங்களுடன் இருந்தார். போகும் வழியில் பல எண்ணெய் பிழியும் கச்சா இயந்திரங்கள் செயல்பட்டுக்கொண்டிருந்தன. எல்லோரும் எங்களை உற்று உற்று ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

மைய இடத்தில் ஒலிபெருக்கி மூலம் தொடர்ந்து அறிவிப்பு நடந்து கொண்டிருந்தது. ஒரு கிலோ எண்ணெய்க்கு ஐம்பது ரூபாய் விலை கொடுத்து எடுத்துக் கொள்வதாக அறிவிப்பு தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது.

நாங்கள் காத்திருந்தோம். ஒன்றிரண்டு விவசாயிகள் மட்டும் துணிச்சலோடு எங்களிடம் வந்து பேசினார்கள். ஆனால், யாரும் எண்ணையை விற்க எடுத்து வரவில்லை.

சுமார் ஒரு மணி நேரம் காத்திருந்தோம். ஒன்றிரண்டு விவசாயிகள் மெதுவாக எண்ணையோடு வந்தார்கள். நெராமேக் அதிகாரிகள் கையோடு அவர்களுக்கு பணத்தைக் கொடுத்தார்கள். விவசாயிகள் முகத்தில் மகிழ்ச்சி. அவர்களுக்கு அவர்களின் கடன் தொல்லையைத் தீர்க்க வங்கியில் கடன் கொடுப்பதாகவும் உறுதியளித்தோம்.

மேலும் சிலர் எண்ணையுடன் வந்தார்கள். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நாங்கள் எடுத்துச்சென்ற டிரம் நிரம்ப ஆரம்பித்தது.

ஒரு பதட்டமான சூழ்னிலை நிலவுவதை எங்களால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது.

சுமார் இரண்டு மூன்று மணி நேரம் காத்திருப்புக்குப் பின் மெதுவாக அந்தி சாயத் தொடங்கியது. காவல்துறையினரும் எங்களை அதற்கு மேல் காத்திருப்பதில் பலனில்லை என்பதை சாடைமாடையாகத் தெரிவிக்கத் தொடங்கினர்.

டிரம்மின் கால் பங்கு அளவே நிரம்பியிருந்தது.

சரி, இந்த முறை இவ்வளவு போதும் என்று நெராமேக்கின் மேலாண் இயக்குனர் தீர்மானித்தார். கிராம அதிகாரிக்கும், மக்களுக்கும் நன்றி சொல்லி அந்த இடத்திலிருந்து விடைபெற்றோம்.

திக்பாய் கிளையில் மீதமிருக்கும் பணத்தையும் ஒப்படைத்து விட்டு அன்றிரவே கௌஹாத்தி திரும்பினோம்.

ஆண்டவன் கிருபையால் நாங்கள் பயந்தபடி எந்த அசம்பாவிதமும் நடக்கவில்லை.

இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அந்த கிராமத்தில் சிட்ரனெலா எண்ணையின் விலை கிலோவுக்கு சுமார் 70 ரூபாயாக உயர்ந்திருப்பதாக தகவல் வந்தது.

“நம் திட்டத்தின் முதல் குறிக்கோள் நிறைவேறி விட்டது. விவசாயிக்கு சிட்ரனெலா எண்ணெய்க்கு கிடைக்கும் விலை கூடிவிட்டது. அதுவே ஒரு பெரிய வெற்றிதான்.” என்றார் நெராமக்கின் மேலாண் இயக்குனர். “ஆனால், உங்களுக்குத் தெரியாது, எனக்கு பல மிரட்டல்கள் வந்து விட்டன இதுவரை. நான் உங்களிடம் சொன்னால், நீங்கள் வயதில் இளையவர். பயந்து விடுவீர்கள் என்று நான் சொல்லவில்லை … சரி, இப்போதைக்கு இப்படியே போகட்டும் … என்ன நடக்கிறதென்று பார்க்கலாம் … இடைத்தரகர்களுக்கு இப்பொழுது புரிந்திருக்கும். விவசாயிகளுக்கு சரியான விலை கொடுக்கவில்லையென்றால் அதை அதிக விலை கொடுத்து வாங்க இப்பொழுது நெராமேக் நிறுவனம் தயாராக இருக்கும் என்று .. கொஞ்சம் பொறுத்திருந்து அடுத்து நாம் என்ன செய்யலாம் என்று பார்ப்போம்,” என்று முடித்தார்.

அதற்கு மேல் வங்கியின் தரப்பிலும் நாங்கள் எதுவும் மேற்படி நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை. ஏனென்றால் நெராமேக் போன்ற அரசு நிறுவனம் உதவி இல்லாமல் நாங்களாக எதுவும் செய்வது கடினம்.

அடுத்த ஒன்றிரண்டு மாதங்களில் இதே போன்ற ஒரு முயற்சியை திரிபுராவின் தலைநகரம் அகர்தலா அருகே அன்னாசிப் பழம், இஞ்சி, தேங்காய், பலாப்பழம் போன்ற பயிர்களுக்கு எங்கள் வங்கியை ஈடுபடுத்தாமல் நெராமேக் தரப்பிலேயே அதிகாரிகளைக் கொண்டு முயற்சி செய்து விவசாயிகளுக்கு அவர்களின் உற்பத்திப் பொருட்களுக்கு அதிக விலை கொடுத்து வாங்கி சந்தையில் நெராமேக் தரப்பிலேயே வியாபாரம் செய்ததாக அந்த மேலாண் இயக்குனர் எனக்குக் கூறினார். திரிபுராவில் எங்களுக்கும் ஒரே ஒரு கிளை மட்டுமே இருந்ததால் என்னாலும் அவருடைய முயற்சிக்கு உறுதுணையாக நிற்க முடியவில்லை. அசாமை விட திரிபுராவில் நிலைமை இன்னும் மோசம்.

நெராமேக் நிறுவனத்துடன் இணைந்து விவசாயிகளுக்கு ஒரு நல்ல காரியத்தை செய்து கொடுத்ததில் எனக்கும் என்னுடன் சேர்ந்து பயணித்த வங்கி அதிகாரிகளுக்கும் மிகவும் திருப்தி. பொதுவாக எதற்கும் முரண்டு செய்யும் வங்கி ஊழியர்களுக்கும் மகிழ்ச்சி.

ஆனால், திக்பாய் அருகே ஒரு படை சூழ சென்று வந்த அனுபவத்தின் நினைவு இன்றும் – சுமார் 35 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் – நினைவில் பசுமையாக நிற்கிறது.

வாழ்க வேளாண்மை!

27.01.2020 சைக்கிள்

ஏழைகளின் வாகனமாகக் கருதப்பட்ட இரண்டு சக்கர சைக்கிள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இந்தியாவில் காணாமல் போய்க்கொண்டிருக்கிறது என்பது மிகவும் வருத்தமான விஷயம். சிறிய கிராமங்களில் கூட சைக்கிள் ஓட்டியவர்கள் எல்லாம் இன்று பெட்ரோலில் ஓடும் மோட்டர் சைக்கிள்தான் ஓட்டுகிறார்கள். நான் வசிக்கும் தென்காசியில் பல சாலைகளைக் கடப்பதற்கு இன்றெல்லாம் மூன்று முதல் ஐந்து  நிமிடங்கள் ஆகின்றன. அவ்வளவு சாலைப் போக்குவரத்து. அதிலும் மோட்டர் சைக்கிள்கள். பல வங்கிகளில், நிதி நிறுவனங்களில் எளிதாகக்  கடன் வாங்க முடிகிறது. எறும்புப் புற்றிலிருந்து கிளம்பும் எறும்புகள் போல மோட்டர் சைக்கிள்கள் சாலையில் பறந்து கொண்டிருக்கின்றன. பல இளைஞர்களிடம் வேகக் கட்டுப்பாடு கிடையாது.

தமிழ்நாட்டில் பல ஊர்களிலும் சிறுவர்களுக்கு சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக் கொள்வது ஒரு முக்கியமான தேவையாக இருந்து வந்திருக்கிறது. சுமார் ஆறு ஏழு வயதிலேயே சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக்கொண்டு விட வேண்டும் என்ற நிலை இருந்தது.

நான் சிறுவனாக திருநெல்வேலி டவுணில் வளர்ந்து வந்த போது, கீழ ரதவீதியில் ஒரு வாடகை சைக்கிள் கடை உண்டு. அரை மணி நேரம் சைக்கிள் வாடகை எடுப்பதற்கு 25 காசுகளோ எவ்வளவோ சரியாக நினைவில்லை. அதிலும் பெரிய சைக்கிள், சிறுவர்களுக்கான சைக்கிள் தனித்தனியே உண்டு. அந்த சைக்கிள் கடைக்காரருக்கு எல்லா குடும்பங்களையும் தெரியும். டெப்பாசிட் எல்லாம் கொடுக்க வேண்டாம். சிறிய சைக்கிள் கிடைக்கவில்லையென்றால் பெரிய சைக்கிளில் குரங்குப் பெடல் போட்டு ஓட்ட வேண்டியிருக்கும். நான் வசித்த அம்மன் சன்னிதித் தெருவில் மாலை நேரங்களில் யாரோ ஒரு அண்ணனோ, மூத்த நண்பனோ, அல்லது ஒரு தகப்பனோ சிறியவர்கள் சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக் கொடுப்பதற்கு அவர்கள் பின்னாலேயே ஓடிக்கொண்டிருப்பதை தினமும் பார்க்கலாம். தெருவில் பம்பரம் ஒரு சிலர் விளையாடிக் கொண்டிருப்பார்கள். ஒரு சிலர் ஓடிப் பிடித்து விளையாடிக் கொண்டிருப்பார்கள். ஒரு சிலர் கோலி. ஒரு சிலருக்கு வட்டில் உருட்டுதல். இதற்கு நடுவேதான் சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். பல நேரங்களில் ஒரு சிறுவன்/சிறுமி சைக்கிளை வாடகைக்கு எடுத்தால் வாடகை நேரத்தை மற்ற நண்பர்களோடு பகிர்ந்து கொள்ளவும் வேண்டியிருக்கும். பொதுவாக நடுத்தரக் குடும்பங்களைச் சேர்ந்த எந்த சிறுவர்களுக்கும் சொந்தமாக சைக்கிள் இருந்தது கிடையாது.

வளர்ந்து வரும் பருவத்தில் என் குழந்தைகளுக்கு நான் சைக்கிள் வாங்கிக் கொடுத்திருக்கிறேன். அவர்கள் சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக் கொள்ள பலர் தங்கள் நேரத்தையும் உடலுழைப்பையும் செலவழித்திருக்கிறார்கள்.

நானும் சிறிய வயதில் சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக்கொண்டதோடு சரி. அதன் பிறகு 2008-ல், சுமார் 48 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகே மீண்டும் சைக்கிளை எடுத்திருக்கிறேன். அதுவும் அமெரிக்காவில். இங்கே சைக்கிள் என்று அழைப்பதில்லை. பைக் என்றே இதற்குப் பெயர். என் பையன் தனக்காக ஒன்று தன் மனைவிக்காக ஒன்று என்று இரண்டு பைக் வாங்கியிருந்தான். அமெரிக்கா வரும் பொழுதெல்லாம் சிக்காகோவில் பைக்கை எடுத்துக் கொண்டு பல ‘சந்து பொந்து’களையெல்லாம் ஆராய்ந்து வந்திருக்கிறேன். மனதில் கற்பனையை ஓட்டிக் கொண்டோ, அல்லது நல்ல பாட்டுக்களை காதில் மாட்டியிருக்கும் ஹெட் ஃபோனில் ரசித்துக் கொண்டோ பல இடங்களைச் சுற்றியிருக்கிறேன். பைக் ஓட்டி ‘பராக்’ பார்த்துக் கொண்டே சுற்றுவது எனது இனிமையான பொழுது போக்கு.

ஓரே ஒரு முறை மட்டும் வெகு தொலைவுக்கு பைக்கில் போய் வந்த பிறகு முதுகில் பிடித்துக் கொண்டது. டாக்டருக்கும் மருந்துக்கும் தண்டம் அழுத பின்பு இரண்டு மூன்று நாட்களில் முதுகு சரியானது.

என் மனைவிக்கு சைக்கிள் ஓட்டத் தெரியாது. அதனால் அவளைத் தனியாக விட்டு விட்டு நான் மட்டும் பைக் ஓட்டப்போகும் நேரம் மனதில் குற்ற உணர்ச்சி மேலோங்கியிருக்கும். அதனால் அவளது 60 வயதுக்கு பிறகு அவளுக்கும் சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக்கொடுக்க முயற்சி செய்தேன். விருப்பத்துடன் அவளும் பயிலத் தொடங்கினாள். ஆனால், ஒரு முறை பலமாக கீழே விழுந்த பின் எங்களுக்கு பயம் பிடித்துக் கொண்டது. எதற்கு வீண் வம்பு என்று முயற்சியைக் கை விட்டோம். ஏதேனும் ஒன்றென்றால், மருத்துவத்துக்கு யார் செலவு செய்வது?

சிக்காகோவின் அனுபவத்தில் பெண் இருக்கும் ஃபீனிக்ஸிலும் ஒரு பைக் வாங்கிக் கொண்டேன். என் பேரனோடு ஓடி அவனுக்கும் சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக் கொடுத்தேன். ஒவ்வொரு சனி ஞாயிறன்றும் நான், என் பேரன், பேத்தி மூவரும் பைக்கில் வீட்டுக்கருகில் இருக்கும் இடங்களுக்கு சுற்றி வருவோம். இங்கே சாலையில் ஆள் நடமாட்டம் என்பது கிடையவே கிடையாது என்பது ஓரு அனுகூலம்.

இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு ஆம்ஸ்டெர்டாம் நகருக்குச் சென்றிருந்தோம். அங்கே சுமார் 1 மில்லியன் சைக்கிள் இருப்பதாகக் கேள்வி. அங்கே சைக்கிள் ஓட்டுபவருக்கே முன்னுரிமை எல்லா சாலைகளிலும். கார் பார்க்கிங், மோட்டர் சைக்கிள் பார்க்கிங் போல மெகா சைஸில் சைக்கிள் பார்க்கிங் ஏற்படுத்தியிருக்கிறார்கள். வயது வித்தியாசமில்லாமல் எல்லோரும் சைக்கிள் ஓட்டுகிறார்கள்.

ஆனால், அமெரிக்காவில் பைக் ஓட்டுவது என்பது ஏறக்குறைய ஒரு ஸ்போர்ட் மாதிரி. தலையில் ஹெல்மெட், உடம்பையொட்டிய ஒரு அரை டிரௌசர், மேலே பனியன், முதுகில் ஒரு சிறிய பேக்பேக், முன்னால் தண்ணீர் பாட்டில் சகிதம் மணிக்கணக்கில் பைக்கில் ஒரு சிலர் சுற்றுவதைப் பார்க்கலாம்.

நேற்று என்னுடைய பைக்கிற்கு புது டியூப் மாட்டி ஒரு ஏழு-எட்டு கி. மீ ஓட்டியதில் என்னுடைய Post prandial sugar 143-க்கு இறங்கி விட்டது. அந்த மகிழ்ச்சியில் சைக்கிளைப் பற்றிய இந்த நினைவோட்டத்தை எழுதத் தொடங்கினேன்.

Highlights of my Address to the students of Bharat on the Independence Day 15.08.2019

     ·         Our Greetings to you all on the occasion of our celebrating India’s 73^rd Independence Day. Our prayers to God Almighty to bless our country and its people for Unity, Integrity, Peace, and Glory.

·         On this occasion, I would rather like to pose to you a few thoughts for your pondering over. I would try to desist from advising. I wish the thoughts I share with you become a food for your own thoughts and action.

     ·         On 15^th August 1947 India attained Freedom. Freedom from the British Rule. Freedom to Self-rule. A political freedom as a free nation. This Freedom was obtained only after paying a heavy cost – the sacrifice of millions of people. Most of us may not have any understanding of the hardship the people and the country went through before they became free.

      ·         India has made tremendous strides after we became politically independent.

Ø  We have managed to rule ourselves well since 1947, despite several divisive forces acting on us.

Ø  We have made considerable progress as a nation, economically, politically, and educationally.

Ø  The kind of poverty that was there during the early 20^th century is not there anymore.

Ø  Most people are educated now – at least till the school finals level.

Ø  The nation looks quite strong militarily; most nations look to India and watch keenly what we do.

Ø  We are a strong economy now. We are a big market now for the world. Every nation wants to deal with India. Every nation wants to have a tie with India.

Ø  The world believes that we are a stable and reliable nation. We have never defaulted any loan – internal or external.

Ø  We are the youngest nation in the world. Nearly 40% of our population is in the age group of 5 to 25.

Ø  As peace loving citizen, Indians are welcomes everywhere in the world.

Ø  No one takes our nation for granted anymore.

      ·         We can go on listing our progress in the last about 70 years. With all that, if only our awareness about our freedom has been there at all levels, we would have by now become a super power.

·         Freedom, in general, comes with two important riders.

Ø  Privileges or Rights

Ø  Responsibilities or duties

      ·         One without the other, in my opinion, can be meaningless.

      ·         We all know what freedom is. But, do we really understand what freedom is?

Ø  Freedom is not total independence. Today, no one, no species in this universe is completely independent. We are all inter-dependent people, species. Everything depends on everything else. What we say, what we do affects, impacts other people, other species on this universe.

Ø  Freedom is not liberty to say and do anything we want.

      ·         We should first learn, to know about freedom. It is not enough to know what freedom is. We must understand what freedom means. We must then internalize that understanding about what freedom is. Then, we become aware what freedom truly is. To say this in Tamil, கற்றல், அறிதல், புரிதல், உள்வாங்குதல், உணர்தல். Then only we can be said to be people with awareness. விழிப்புணர்வோடு கூடிய மனிதர்கள்.

        ·         Freedom is a feeling. You can’t see it. You can’t touch it. We need to feel what true freedom is. Mere knowledge about freedom is not going to be sufficient.

       ·         If you ask me whether today people in general are truly aware of what freedom is, I am rather ashamed to confess that people in general are not. We need to go a long way. Just imagine, if your parents tell you that you are completely free to decide what you want to do at your age; Imagine, if your school says there will be no more tests, exams, compulsion to attend classes, and so on. What would you do with that kind of freedom? Just think about it.

        ·         In fact, to be free is to so scary. Things are easier if we are controlled by someone else. Because, we don’t have to worry about anything. Someone else will take care for us. When we are free, we have a great responsibility. Everyone is reluctant to assume responsibility.

          ·         Freedom is Power. Phenomenal power. Phenomenal authority. Phenomenal Liberty. You must really enjoy the true freedom to feel the Power. Just one example will tell you the true nature of power from the freedom to act. We had a Chief Election Commissioner, Mr. T. N. Seshan, A Tamilnadu Cadre IAS officer, who was known for his straightforwardness and discipline, who transformed the whole electoral process in India, fully realizing the freedom, authority, power he derived as CEC, from Indian Constitution. The entire nation looked at him with great awe and admiration. There are many more examples.

To conclude:

       ·         Freedom comes with responsibility. Not just privileges alone

       ·         Freedom comes with phenomenal power. Only you need to know how to use the power

       ·         Unfettered freedom could be dangerous

    ·         Freedom must be a felt thing. A feeling, not just a knowledge. நாம் சுதந்திரமாக இருக்கிறோம் என்ற உணர்வு வேண்டும். அந்த உணர்வு இருந்தால் நாம் அந்த சுதந்திரத்தை எப்படிப் பயன்படுத்துவது என்பதை நன்கு அறிந்தவர்களாக இருப்போம்.

      ·         Let us all work towards becoming aware of our freedom and the power, the responsibilities and duties that come with our freedom; not just about the rights and privileges alone.

       

I wish you all a bright future and pray Almight to help you all become responsible adults and responsible citizen of India. I wish you a new enlightened awareness of our freedom.

Jai Hind.

-          T. N. Neelakantan

மாற்றம், குறிக்கோள், சவால்கள்

பொதுவாக மனிதவள மேம்பாடு, அதிலும் குறிப்பாக, இளைஞர்கள் மேம்பாடு எனக்கு மிகவும் நெருக்கமான, மனதுக்கு பிடித்தமான ஒரு தலைப்பு. இந்தியாவில் இருக்கும் நாட்களில் என்னால் முடிந்த அளவு இளைஞர்களின் நலனுக்காக பல முயற்சிகளில் ஈடுபட்டு வருகிறேன். பல பள்ளிகளில், கல்லூரிகளில் பேசி வருகிறேன்.

இப்பொழுது ஒரு புது முயற்சியில் இறங்கியிருக்கிறேன். “மாற்றம், குறிக்கோள், சவால்கள்” என்ற தலைப்பில் என்னுடைய கருத்துக்களை வீடியோக்களாக தயார் செய்து வருகிறேன். இதன் மூலமாக ஒரு பரந்த பார்வையாளர்களுக்கு பயனுள்ள சில தகவல்கள் போய்ச் சேரும் என்று நம்புகிறேன்.

முதல் அறிமுக வீடியோவை ஒரு சில நாட்களுக்கு முன்பு யூடியூபில் பதிவேற்றம் செய்திருந்தேன். அதன் இணையதள ‘லின்க்கை’ இங்கே கொடுத்திருக்கிறேன்.

இந்த வீடியோவை விரும்பிப் பார்ப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன். உங்களுக்கு பிடித்திருந்தால் வீடியோவுக்கு ‘லைக்’ கொடுங்கள், ‘ஷேர்’ செய்யுங்கள். உங்கள் கருத்துக்களை பதிவு செய்யுங்கள். அல்லது எனக்கு neelkant16@yahoo.com என்ற முகவரிக்கு மெயில் அனுப்புங்கள்.

என்னுடைய வீடியோக்களுக்கு நீங்கள் ‘subscribe’ செய்தால் ஒவ்வொரு முறையும் நான் பதிவேற்றம் செய்யும் பொழுது உங்களுக்குத் தகவல் வந்து சேரும்.

நன்றி, வணக்கம்.

https://www.youtube.com/watch?v=f2KQ43DHe-A

14.04.19 இயற்கை மற்றும் உயிரினங்கள் பாதுகாப்பு ஆர்வலர்களுக்கு ஓர் நற்செய்தி - ஆலிவ் ரிட்லி கடல் ஆமைகள் பற்றி

14.04.19 இயற்கை மற்றும் உயிரினங்கள் பாதுகாப்பு ஆர்வலர்களுக்கு ஓர் நற்செய்தி - ஆலிவ் ரிட்லி கடல் ஆமைகள் பற்றி

https://www.thehindu.com/news/cities/chennai/950-turtle-hatchlings-go-back-to-the-sea/article26824325.ece

தமிழ்நாடு வனத்துறையினரால் அமைக்கப்பட்ட மூன்று குஞ்சு பொரிப்பகங்களிலிருந்து 45 நாட்கள் பாதுகாக்கப்பட்டு தன் முட்டையிலிருந்து வெளி வந்த 950 ஆலிவ் ரிட்லி கடல் ஆமைக் குஞ்சுகள் கடந்த வெள்ளியன்று சென்னை பெசன்ட் நகர் கடற்கரையில் கடலுக்குள் விடப்பட்டன. இந்த ஆண்டு இதுவரை 50000-க்கும் மேற்பட்ட குஞ்சுகள் சென்னை கடற்கரையிலிருந்து இது போன்று கடலுக்குள் விடப்பட்டிருக்கின்றன என்ற செய்தி இயற்கை ஆர்வலர்களைக் கண்டிப்பாக மகிழ்வூட்டும் செய்தி. ஒவ்வொரு ஆண்டும் சுமார் 40000 முட்டைகள் சேகரிக்கப்பட்டு ஆமைக் குஞ்சுகள் கடலில் செலுத்தப் பட்டிருக்கின்றன. இந்த ஆண்டுதான் இது வரை சேகரித்ததில் மிக அதிகம். ஒரிசாவின் காஹிர்மாதா கடற்கரையும் இந்த ஆமைக் குஞ்சுகள் பொரிப்பதற்கு பெயர் பெற்ற இடம் என்றும் அறிகிறேன்.

ஆலிவ் ரிட்லி கடல் ஆமைகளைப் பற்றிய சில சுவையான செய்திகள்:

    ·         உலகின் மறையக் கூடிய ஆபத்தில் இருக்கும் உயிரினங்களில் ஆலிவ் ரிட்லி கடல் ஆமைகள் இனமும் ஒன்று

     ·         சுமார் 60 முதல் 70 செ. மீ நீளமான இந்த ஆமைகள் சாதாரணமாக 25 முதல் 46 கிலோ கிராம் வரை எடையுள்ளவை

      ·         இவை முட்டையிடும் வழக்கம் வினோதனமான ஒன்று. ஒரே பருவத்தில் சுமார் ஒரு லட்சம் ஆமைகள் கூட்டம் கூட்டமாக இரவு பகலாக பல நாட்களூடே முட்டையிடுவதற்கு வெப்பமண்டல பகுதியிலிருக்கும் ஒரு சில கடற்கரைகளுக்கு வந்து சேருகின்றன. ஸ்பானிஷ் மொழியில் இதை “அர்ரிபடஸ்” என்று அழைக்கின்றனர். “அர்ரிபடஸ்” என்றால் “வந்து சேர்வது” என்று அர்த்தமாம். இந்த “அர்ரிபடஸ்” நிகழ்வு உலகில் ஒரு சில கடற்கரைகளில் மட்டுமே நடக்கின்றது. அதில் முக்கியமானவை தென் அமெரிக்காவின் கோஸ்டா ரீக்கா, மெக்சிகோ, மற்றும் இந்தியா. எதனால் இப்படி ஒரு வழக்கம் இந்த இனத்துக்கு ஏற்பட்டது என்பது இதுவரை புரியாத ஒரு புதிர்.

    ·         உலகம் முழுவதிலும் சுமார் பத்து லட்சத்துக்கும் மேலான ஆலிவ் ரிட்லி ஆமைகள் வாழ்வதாக ஒரு சில ஆராய்ச்சியாளர்கள் கருதுகிறார்கள்.

  

உலகின் பல நாடுகளிலும் இந்த இன ஆமைகளின் முட்டைகளை வேட்டையாடுவது தடை செய்யப்பட்டிருந்தாலும் தென் அமெரிக்கா போன்ற இடங்களில் இந்த ஆமை இனத்தின் சுவையான முட்டைகளை உணவுக்காக வேட்டையாடும் பழக்கம் காணப்படுவதால் இந்த இனம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அழிந்து கொண்டு வருகிறது என்று ஒரு நூலில் படித்தது ஞாபகம்.

அது தவிர, கடலில் மீன் பிடிக்கும் கருவிகளில் மாட்டிக் கொள்வதாலும், பல நாடுகளில் கடற்கரை விரிவாக்கத் திட்டங்களாலும் இந்த இனத்தின் எண்ணிக்கை குறைந்து வருகிறது.

கோஸ்டா ரிக்காவில் ஆஸ்சனல் (Ostional) என்ற இடத்தில் ஆலிவ் ரிட்லீ ஆமைகளின் முட்டைகளை சேகரிக்கும் திட்டம் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டு உள்ளூர் பொருளாதாரத்துக்கு மிகவும் உதவியிருக்கிறது என்றும் அதனால் அங்கீகரிக்கப்படாத முட்டைகள் வேட்டையாடுவது தடுக்கப்பட்டு இந்த உயிரினத்துக்கு பாதுகாப்பு கிடைத்திருக்கிறது என்றும் சிலர் கூறுகிறார்கள்.

பொதுவாக ஆலிவ் ரிட்லி ஆமைகள் பசிஃபிக் பெருங்கடல், அட்லாண்டிக் பெருங்கடல், இந்தியப் பெருங்கடல் போன்ற வெப்பமண்டலத்தைச் சேர்ந்த கடற் பகுதிகளில் வாழ்கின்றன.

மேலும் தகவல் விரும்புவோர் கீழ்கண்ட வலையில் படித்துத் தெரிந்து கொள்ளலாம்: https://en.wikipedia.org/wiki/Olive_ridley_sea_turtle#Economic_importance

29.03.19 பயணக் கட்டுரைகள் – அமெரிக்காவின் தென் ஃப்ளோரிடா

ஒரு காலத்தில் பயணக் கட்டுரைகள் தமிழகத்தில் மிகவும் பிரபலமாக இருந்தன. ஆனந்த விகடனில் மணியனின் கட்டுரைகள் மற்றும் சாவியின் பயணக் கட்டுரைகளைப் படிப்பதற்காகவே பலர் தமிழ் பத்திரிகைகளை வாங்கினர். சமீபத்தில் ஆன்மீக குரு திரு. ஜக்கி வாசுதேவின் இமாலயப் பயணக் கட்டுரைகள் பிரபலமாக இருந்தன.

அடிக்கடி சுற்றுப் பயணங்களை மேற்கொள்வது என்னுடைய விருப்பமான பொழுதுபோக்கு. அதிக செலவாகும் என்பது என்னமோ உண்மைதான்.

வங்கிப் பணியில் இருந்த காலத்தில் 1985-க்குப் பிறகு அடிக்கடி ஊர் சுற்ற வேண்டிய பல பொறுப்புகளை ஏற்றுக் கொண்டதால் ஒவ்வொரு மாதமும் பத்து பதினைந்து நாட்கள் வெளியூரில் சுற்ற வேண்டிய கட்டாயம் எனக்கு இருந்தது. அந்த சந்தர்ப்பங்களிலெல்லாம் நான் சென்ற ஒவ்வொரு இடத்துக்கு அருகிலும் இருந்த பல முக்கியமான சுற்றுலா மையங்களை பார்க்கும் வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது.  அப்படியாக இந்தியாவின் பெரும்பகுதியை – பீஹார் மானிலம் தவிர்த்து - நான் சுற்றிப் பார்த்திருக்கிறேன்.

பின்னர், துபாயில் வேலை பார்த்த நாட்களிலும் 2006-ல் பணி ஓய்வு பெற்ற பின்பும் யூ. எஸ். ஏ, இங்கிலாந்து, சுவிட்சர்லாந்து, இத்தாலி போன்ற சில நாடுகளையும் சுற்றிப் பார்க்கும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்தது.

சுற்றுலாப் பயணங்களில் அதிக ஆர்வம் காட்டிய நானும் என்னுடைய பல பயணங்களைப் பற்றி ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் கட்டுரைகள் எழுதி வருகிறேன். பலர் படித்து மகிழ்ந்திருக்கிறார்கள்.

பயணக் கட்டுரைகளை விட பயணங்களின் போது எடுக்கப்பட்ட புகைப்படங்கள் நல்ல வரவேற்பை பெறுகின்றன. விரிவான கட்டுரைகளைப் படிப்பதற்குப் பலருக்கும் இன்று நேரமும் பொறுமையும் இல்லை போலும்.

பயணங்கள் பல விதங்களில் எனக்கு பயன்பட்டிருக்கின்றன. பயணங்கள் என்னுடைய உலகப் பார்வையை விரிவாக்கியிருக்கின்றன. வெறும் சுற்றுப் பயணியாகச் செல்லாமல் நான் போகும் இடங்களைப் பற்றி நிறையப் படித்து பல விஷயங்களைத் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன். புதிய தகவல்களைத் தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வத்தை வளர்த்திருக்கிறது. பொது அறிவை வளர்த்திருக்கிறது. அங்கங்கே வாழும் மக்களின் கலாச்சாரங்கள், பழக்க வழக்கங்கள், சரித்திரங்கள், என்னை வியக்க வைத்திருக்கின்றன. இயற்கையை இன்னும் அதிகமாக இன்று நேசிக்கிறேன். என் கற்பனைகளைத் தூண்டி விட்டிருக்கின்றன. பலருடனும் அனுசரித்துப் போகும் தன்மையை வளர்த்திருக்கின்றன.  நான் ஆரோக்கியமாக இருப்பதாக உணர்கிறேன்.

இதையெல்லாம் ஏன் இப்பொழுது எழுதுகிறேன்?

1950-60-களில் தமிழ்வாணன் என்ற எழுத்தாளர் பத்திரிகையாளரின் தீவிர ரசிகனாக இருந்திருக்கிறேன். அவருடைய ஒரு சில கதைகளில் அமெரிக்காவின் மையாமியைப் பற்றி (மியாமி என்றே எழுதுவார்) எழுதியிருக்கிறார். அங்கெல்லாம் சென்று வந்திருக்கிறாரா என்று தெரியாது.

அந்த மையாமிக்குச் சுற்றுப் பயணமாகப் போகும் வாய்ப்பு எனக்கும் இந்த மாதம்தான் கிடைத்தது.

மிக அழகான கடற்கரைகளைக் கொண்ட ஒரு மானிலம் அமெரிக்காவின் ஃப்ளோரிடா. நமது பெருங்குடலிலிருந்து நீட்டிக்கொண்டிருக்கும் ‘அப்பெண்டிக்ஸ்’ மாதிரி அமெரிக்காவின் தென்கிழக்குக் கோடியில் ஒரு சிறு வால்போல நீண்டு அமைந்திருக்கும் குறுகலான மானிலம். கிழக்கு, தெற்கு, மேற்கு என்று மூன்று புறங்களிலும் அட்லாண்டிக் பெருங்கடல் சூழ்ந்த ஒரு தீபகற்பம். சூறாவெளியால் அடிக்கடி பாதிக்கக் கூடிய, வெப்பமண்டலப் பருவ நிலையைக் கொண்ட ஒரு மானிலம்.  குறைந்த பட்சம் 10 ஏக்கர் பரப்பளவு கொண்ட 4500-க்கும் மேற்பட்ட சின்னச் சின்ன தீவுகளை உள்ளடக்கிய மானிலம்.

மயாமியிலிருந்து கீ வெஸ்ட் என்ற தென்முனைப் பகுதிக்குச் செல்வதற்கு 163 மைல் நீளமான அமெரிக்காவின் தேசிய நெடுஞ்சாலை 1 வழியாக சின்னச் சின்னத் தீவுகளுக்கிடையே அமைந்த 42 பாலங்களைக் கடக்க வேண்டியிருந்தது. அதில் முக்கியமானது 1978-82-ல் கட்டப்பட்ட புதிய 7-மைல் பாலம். அருகிலேயே உடைந்த பழைய பாலமும் கம்பீரமாக நின்று கொண்டிருக்கிறது.

நாங்கள் சென்ற மார்ச் மாதம் சுற்றுலாவுக்கு நல்ல நேரம் என்பதால் சுற்றுலாப் பயணிகளுக்குக் குறைவில்லை. ஒன்றிரண்டு கடற்கரைகளில் நீரில் இறங்கிக் குளிக்க முடிந்தது. கடலில் குளித்துவிட்டு வெளிவருவோருக்கு கடற்கரையிலேயே நல்ல தண்ணீரில் இலவசமாக குளிப்பதற்கு வசதி எல்லா இடங்களிலும் இருந்தது.

பல இயற்கையான அழகான இடங்களைப் பார்த்த திருப்தி கிடைத்தது. எவர்க்ளேட் தேசியப் பூங்காவின் சதுப்பு நிலங்களில் முதலைகளையும் பலவிதமான பறவைகளையும் காண முடிந்தது. பல இடங்கள் எனக்கு நமது கேரளாவை நினைவூட்டின. மயாமி டௌண்டவுண் பிரம்மாண்டமாக காட்சியளித்தது. மயாமியைச் சுற்றிப் பல இந்தியர்களின் மளிகைக் கடைகளும் உணவு விடுதிகளும் இருப்பது இந்தியர்களுக்கு மிகவும் வசதியானது. மயாமி தெற்கு பீச் அருகில் ஒரு இந்திய உணவு விடுதியில் திருப்தியாக ‘தால் மக்கனி’ ‘டண்டூரி ரொட்டி’ சாப்பிட்டது குறிப்பிட வேண்டியது.

எங்கள் பயணத்தில் குறிப்பிடத்தக்க மற்ற அம்சங்கள்:

  1.     1.5 மில்லியன் ஏக்கர் பரப்பளவு கொண்ட எவர்க்ளேட்ஸ் சதுப்பு நில (Wetlands) தேசியப் பூங்காவில் ‘கூப்பர்டவுண்’ நிறுவனத்தின் காற்றுப் படகுகளில் பயணித்தது. அங்குள்ள சதுப்பு நிலத் தன்மையையும் அதில் வாழும் உயிரனங்களும் பாதிக்கக் கூடாதென்பதற்காக படகின் மோட்டரை உயரத்தில் வைத்து இயக்குகிறார்கள். வீடியோவைப் பார்த்து தெரிந்து கொள்ளலாம்.

   2.     கீ வெஸ்ட் என்ற தென்முனையில் எங்களை - அடிப்பகுதியில் கண்ணாடி பொறுத்தப்பட்ட - கண்ணாடிப் படகுகளில் கடலுக்குள் வெகு தூரம் கூட்டிச் சென்று ஆழ்கடலில் வாழும் மீன் மற்றும் தாவர இனங்களைக் காட்டினார்கள். அடிவானத்தில் சூரியன் மறைவதைப் பார்ப்பதற்கு ரம்யமாக இருந்தது.

    3.     எவர்க்ளேட்ஸ் தேசியப் பூங்காவின் வடப் பகுதிக்கு செல்லும் வழியெங்கும் தாவர இனங்களின் வளர்ப்புப் பூங்காக்கள் (NURSERIES) நிறைந்து காணப்பட்டன.

  4.     எல்லா இடங்களிலும் மோட்டர் கார்கள் செல்வதற்கு வசதியான அருமையான சாலைகள் இருந்தன. அமெரிக்காவில் சுற்றுலாவுக்கும் அடிப்படை கட்டுமான வசதிகளுக்கும் அவர்கள் கொடுக்கும் முக்கியத்துவம் தெரிந்தது.

மொத்தத்தில் மயாமியும் கீ வெஸ்ட் பகுதிகளும் பார்க்க வேண்டிய இடங்களில் ஒன்று.

எனக்குத் தெரிந்து இந்தியாவிலும் சுற்றுலாவுக்கு தகுதியான பல இடங்கள் இருக்கின்றன. இருந்தும் அடிப்படை கட்டமைப்புகள், சாலை வசதிகள், தங்கும் விடுதிகள் போன்ற வசதிகள் இன்னும் எவ்வளவோ முன்னேற வேண்டியிருக்கிறது. முந்தின காலத்தை கருத்தில் கொண்டு பார்க்கும் பொழுது இப்பொழுது எவ்வளவோ தேவலாம் என்பதை கடந்த ஆண்டு குஜராத், மத்தியப் பிரதேசம் சுற்றுலாவின் போது கண்டு கொண்டோம்.

உங்கள் கருத்துக்களைத் தெரிவியுங்கள்.