Total Pageviews

Wednesday, November 30, 2016

Sulochana Mudaliar Bridge at Tirunelveli across the river Tamirabarani

04.12.16 இந்த வார நாட்குறிப்பு

கடந்த வாரத்தில் ஒரு நாள் திருநெல்வேலிக்கு சென்று வந்தேன். பாளையங்கோட்டை செல்லும் வழியில் தாமிரபரணி ஆற்றின் குறுக்கே அமைந்திருக்கும் சுலோச்சன முதலியார் பாலத்தை கடந்து சென்றேன். அன்றோடு (27.11.16) அந்தப் பாலத்துக்கு 174 வயதாகியிருப்பதாக முத்தாலம் குறிச்சி காமராசு அவர்களின் முக நூலில் படித்தேன்.

நான் பள்ளியிலும், கல்லூரியிலும் படித்த காலத்தில் அந்தப் பாலம் வழியாக பல முறை நடந்து சென்றிருக்கிறேன்.  நாங்கள் வசித்தது திருநெல்வேலி டவுணில். என் அப்பாவும் பெரியப்பாவும் பாலத்தின் ஒரு புறம் கொக்கிரகுளம் பகுதியில் அமைந்திருந்த நீதிமன்றத்தில் எழுத்தர்களாக (க்ளெர்க்காக) வேலை பார்த்து வந்தார்கள். (இப்பொழுது அந்த வளாகம் பாளையங்கோட்டைக்கு மாற்ற்ப்பட்டு விட்டது) ஒரு சில ஆண்டுகளில் அவர்கள் இருக்கையும் எதிரெதிரேயே இருந்தது. ஒரு சில நாட்களில் என் அப்பாவுக்கு சாப்பாடு எடுத்துகொண்டு போவேன்.  நீதிமன்ற வளாகத்தில் ஒரு கேன்டீன் உண்டு. என் பெரியப்பா பெரும்பாலும் அங்கேதான் மதிய உணவைக் கழித்துக்கொள்வார். நான் எப்பொழுது போனாலும் அந்த கேன்டீனிலிருந்து வடை, அல்வா, ரவா கேசரி வாங்கிக் கொடுப்பார். அதற்காகவே அங்கே பல முறை சென்றிருக்கிறேன். கேன்டீனிலிருந்து சுவையான உணவு தயாராகிக் கொண்டிருக்கும் நறுமணம் காற்றில் எப்பொழுதும் மிதந்து கொண்டிருக்கும். கலெக்டர் அலுவலகமும் அந்த பகுதியிலேயே அமைந்திருந்தது. ஆற்றுப் பாலத்தைக் கடக்கும் பொழுது தூரத்தில் பனிமூட்டங்களுக்கூடே ரயில் பாலத்தையும் பார்க்கலாம்.

ஆற்றின் கரை கொக்கிரகுளம் பகுதியில் பெரிய மேடாக உயர்ந்து நிற்கும். பக்கவாட்டில் ஓங்கி வளர்ந்த மரங்கள். பார்ப்பதற்கு அருமையாகவும், குளுமையாகவும் இருக்கும். பரந்தவெளியில் குளிர்ந்த காற்று எப்பொழுதும் சிலு சிலுவென்று வீசிக்கொண்டிருக்கும். ஆற்றின் மறுபுறம் (இன்றும் போல) அன்றும் பன்றிகளின் கூட்டம் சுற்றிக்கொண்டிருக்கும். அதற்கு நடுவே எருமை மாட்டை குளிப்பாட்டிக் கொண்டிருப்பார்கள். பல வண்ணான்கள் துணி துவைத்துக் கொண்டிருப்பார்கள். இது எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் ஒரு சிலர் ஆற்றில் குளித்துக்கொண்டும் இருப்பார்கள். இப்படி என் எண்ணங்கள் அந்தப் பாலத்தைக் கடந்து செல்லும்பொழுது வேகமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தன.

என்னுடைய இந்த நினைவுகளையே என்னுடைய “WHAT, IF OUR DREAMS COME TRUE! AN UNCOMMON MEETINGWITH LORD SIVA”  என்ற நாவலில் கதையின் கதாநாயகன் அந்த ஆற்றுப்பாலத்தை கடந்து வரும்பொழுது அனுபவித்ததாக எழுதியிருந்தேன். அந்தப் புத்தகத்திலிருக்கும் பகுதியை கீழே கொடுத்திருக்கிறேன். நீங்களும் படித்து ரசிப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.

Chapter 35

As I stepped out of the District Collector’s office, I remembered Ambalam, the mendicant at Papanasam who shared with me the gory stories about the flash floods in the river Tamirabarani. My accidental meeting him eventually led to my long stay at Papanasam for seven years and we ended up, eventually, building water dams, to prevent flash floods in those hilly Podhigai regions. 

As I walked along the raised banks of the river Tamirabarani at Kokkirakulam where the District Collector’s office was housed in Tirunelveli, I passed by the offices and courts of the district and sessions judges. A cool wind was blowing crisscrossing the river, carrying with it a pleasant aroma from the court canteens that prepared very delicious halwa and vadai. From the elevations, I looked at the serene river below, flowing down quietly. I had heard that the river Tamirabarani never dried up in its history. At the far end behind me, I could see the silhouette of the railway bridge and a train passing over. Thanks to the British, India today had railways, bridges, and canals. On the other bank of the river, several pigs were scavenging for food even while dhobis were busy washing clothes beating them on small rocks. Buffaloes and bullocks were getting a cool bath in the river alongside the people. I walked along the more-than-half-a-century-old Sulochana Mudaliar bridge across Tamirabarani. I remembered someone telling me that several decades back, the philanthropist Sulochana Mudaliar built this bridge, entirely out of his personal wealth, to help villagers cross the river. The bridge was made of stones, brick and mortar and had stood firm over the years. Later, when the government wanted to lay a new wider bridge across the river, they couldn’t break any of the then existing structures. So they had to change their plan and the design and be satisfied with just widening the already existing bridge, by erecting additional pillars to support them. I reached the central bus stand at Tirunelveli Junction and took a bus to Papanasam where I went straight to my Lord’s temple.


என்னுடைய “WHAT, IF OUR DREAMS COME TRUE! AN UNCOMMON MEETING WITH LORD SIVA” நாவலைக் கண்டிப்பாக படித்துப் பாருங்கள். உங்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் நிச்சயமாக பிடிக்கும். இந்தப் புத்தகம் www.pothi.com என்ற வலைதளத்தில் கிடைக்கும். விலை கொஞ்சம் அதிகம்தான். குறைக்க முடியவில்லை. ஏனென்றால் PRINT ON DEMAND என்ற அச்சடிக்கும் முறையில் ஒவ்வொரு புத்தகமாகக் கூட அச்சடித்துக் கொடுக்கிறார்கள். ஆஃப்செட்டில் அச்சடிக்கப்படுவதில்லை.

No comments:

Post a Comment